تارهايي شکسته ...

این روزها در نگاه غبار آلود شهر،چشمان خورشید پرده ی مه گرفته را مهمان میشود و ردیف ردیف ستاره هایی که صورت

آسمان  را به خروش دل دریا تزئینی از شبنم دارند!

گیسوان باد به دست خاموش روزها شانه ی غم می خورد و دستانی که اندیشه ی رها را بافت دلتنگی می زنند

حروفی سخت معنا میشود و بغضی خسته خش می اندازد بر تارهایی شکسته

نگاه پرغرور باد ورق می زند سطرهایی ... و

سایه ای خاموش در عمق دلتنگی آینه ها به مه خاکستری چشمان خورشید می نگرد

و صدایی بم که پلک های باران را می بندد...